Czas na głębsze wprowadzenie osób zainteresowanych tą orginalną sztukę, w jej tajniki, pochodzenie i historię.

Ojczyzną dekorowania potraw i stołów fantazyjnie rzeźbionymi owocami i warzywami są kraje azjatyckie. Za kolebkę tej sztuki uważa się Chiny, Tajlandię i kraje ościenne, także Japonię. Pierwsze wzmianki o fantazyjnym wycinaniu warzyw i owoców pojawiły się w Chinach za czasów dynastii Tang w VII wieku naszej ery. Za okres rozkwitu carvingu uważa się czasy dynastii Song panującej w latach 960 - 1279. Wtedy to carving opuścił cesarskie komnaty i przeniósł się na stoły klasy średniej. W tamtych czasach uważano, że dobre plony są uzależnione od sił wyższych i w ten sposób starano się podziękować za dary natury i obfite plony. W Sukhothai (obecnie Tajlandia) w drugiej połowie XIV wieku a dokładnie w 1364 roku jedna z żon cesarza Phra Runga, Nong Noppharat rzeźbami z owoców i warzyw udekorowała pływające lampiony krathongi, które wyglądały jak lilie wodne. Nong była wyznawczynią braminizmu. W myśl wierzeń i tradycji Budda musiał się podzielić darami z Matką Wodą boginią Mae Khongha.

Cesarz Phra Rung tak się zachwycił lampionami, że postanowił co roku obchodzić to wydarzenie w pierwszą księżycową listopadową noc. Tak narodziło się święto nazywane Loy Krathong (od: Loy - puszczać na wodę i Krathong - łódeczka). Z tradycją tą wiąże się obecnie wiele wierzeń i legend. Od tego czasu sztuka rzeźbienia warzyw i owoców, nie tylko w święto Loy Krathong, stała się popularna na cesarskim dworze. Mistrzyniami tej sztuki stały się nadworne kucharki, a z czasem i gospodynie domowe, które w progu swych domów witały gości fantazyjnie wyrzeźbionymi owocami. Obecnie w Tajlandii carving owoców i warzyw jest włączony w program zajęć szkolnych jako dziedzictwo narodowe wymagające propagowania i ochrony. Tajladczycy przywiązują dużą wagę do kultywowania tej tradycji widząc w nim jeden ze sposobów zachowania odrębności narodowej, ale także metodę zainteresowania Tajlandią turystów.

Carving poprzez emigrację i podróże staje się bardzo popularny na całym świecie. Jest to bardzo dobry sposób na uatrakcyjnienie podawanych dań i jako dekoracja stołów na przyjęciach okolicznościowych, zaskakując swoją finezją i nietypowymi kształtami. W Polsce rzeźba w owocach i warzywach jest jak na razie sztuką prawie nieznaną. Znam niewiele osób które potrafią rzeźbić na pewnym poziomie. Mam nadzieję, że już wkrótce to się zmieni.